شیوه درست نگه‌داشتن چوب هاکی
چوب باید به‌گونه‌ای در دست گرفته شود که انعطاف کامل داشته باشید. فاصله بین دو دست باید برای حرکت آزاد چوب مناسب باشد. فشار زیاد روی چوب باعث کاهش دقت می‌شود. بازیکن باید چوب را طوری بگیرد که دست‌ها خسته نشوند. در حالت دفاع و حمله، جای دست‌ها کمی متفاوت است. با تمرین، می‌توانید جای‌گیری دست‌ها را بهینه کنید. چوب باید بخشی از امتداد بدن باشد، نه جدا از آن. در حالت‌های چرخش باید چوب به‌راحتی قابل مانور باشد. نگه‌داشتن اصولی مانع از خطاهای رایج می‌شود.

2. توسعه هماهنگی بین دید و حرکت
درک بصری باید با حرکت دست‌ها هماهنگ باشد. توپ را دیدن و واکنش سریع مهم‌ترین اصل کنترل است. تمریناتی چون تعقیب توپ با چشم و کنترل هم‌زمان با چوب مؤثرند. بازیکنان باید از زوایای مختلف توپ را ببینند. این هماهنگی در سرعت بالا اهمیت بیشتری دارد. حتی صدای برخورد چوب‌ها می‌تواند کمک‌کننده باشد. تکنیک‌های روانی هم در بهبود هماهنگی مؤثرند. بازی در فضاهای مختلف چشم را تقویت می‌کند. استمرار باعث تثبیت این مهارت خواهد شد.

3. تسلط بر چوب در حین جابه‌جایی
در زمان حرکت، تمرکز روی چوب سخت‌تر می‌شود. بدن باید هم‌زمان با توپ و چوب هماهنگ بماند. پاها مسئول حفظ تعادل‌اند و دستان مسئول هدایت. خم‌شدن صحیح هنگام حرکت کنترل را بیشتر می‌کند. استفاده از تمرین‌های جهتی توصیه می‌شود. حرکت بین موانع تمرکز و تسلط را بالا می‌برد. تغییر سرعت در تمرین باعث بالا رفتن مهارت می‌شود. حرکات ترکیبی با چوب باعث انعطاف‌پذیری می‌شود. در همه تمرین‌ها حفظ آرامش ذهنی مهم است.

4. اجرای پاس با دقت بالا
یک پاس دقیق نتیجه‌ی کنترل مناسب چوب است. باید محل پاس‌دهی را با دقت پیش‌بینی کرد. انتخاب زاویه مناسب از عوامل اصلی دقت پاس است. استفاده درست از تیغه چوب نقش تعیین‌کننده دارد. توجه به موقعیت هم‌تیمی، کلید موفقیت پاس است. پاس‌های نرم در فضاهای کوچک بهتر جواب می‌دهند. تمرین با بازیکن مقابل حس زمان‌بندی را تقویت می‌کند. تمرکز روی تماس اولیه با توپ در اولویت است. پاس خوب بازی را روان و مؤثر می‌کند.

5. شیوه‌های کاربردی برای افزایش مهارت چوب
تمریناتی که سرعت، دقت و تعادل را هم‌زمان تقویت کنند مؤثرند. عبور توپ از مسیرهای تنگ تمرین مؤثری است. می‌توانید تمرین در شب برای افزایش دقت بینایی انجام دهید. تمرین با توپ‌های سنگین‌تر باعث افزایش کنترل می‌شود. بازی با چوب کوتاه‌تر در تمرین‌ها دقت حرکات را بالا می‌برد. تنوع در تمرین باعث کاهش خستگی ذهنی می‌شود. مسابقات تمرینی در گروه کمک زیادی می‌کند. تمرینات با محدودیت زمانی عکس‌العمل را بهتر می‌کند. استمرار در تمرین رمز رشد واقعی است.